Dun farkettim. Mezarlarin ustu uc yaprakli yoncalarla kapli. Olulerin hic sansli olmadigi anlamina geliyor bu. Ya da uc yaprakli yoncalarin oluleri sevdigi, bu konuda kararsizim. Bu arada bizim de cok ihtiyacimiz var uc yaprakli yoncalara. Insanlara bir seyler anlatabilmek icin. Guzel hikayeler arasindan bir guzel hikaye. Dunyanin yasamaya deger mutlu bir yer oldugunu anlatiyoruz onlara. Gercekten de oyle degil mi? Dunya uzerinde ne kadar mut var. Tumorler kol kola vermis nese icinde kirlarda kosturuyorlar. Ergen cesetlerinden damlayan kanin rengi insanin icini aciyor. Birer ayaklari ciplak iki cocuk kosuyor bak ne guzel paylasmislar bir cift ayakkabiyi. Mukaddes olan ne varsa artik paraya cevrilebiliyoruz. Eskiden boyle degildi bu. Yeni ve mutlu dunyamizin hediyelerinden biri de bu. Bir cocuk ne kadar guzel bolunmus ortadan ikiye ustune dusen bombayla. Bu kadar simetrik ve estetik artik cocuk olumleri. Asktan soracak olursaniz vaz gecmesi kolay artik, oyle cok aci vermiyor.
Iste boyle mutlu bir yer dunya. Mutlu olmak cok kolay.
Uc yaprakli yoncalari seviniz. Bir gun hepimiz onlarin altina uzanacagiz. Bunun erotik bir cagrisim yapmasini saglayin kafanizda. Onlari ozleyin. Dort yaprakli olanlari degil. Cunku dunyayi cirkinlestiren dort yaprakli yoncalar ve onlari arayanlardir. Bu isin beyhude oldugunu, aslinda hic bir seyi hak etmeyen, siradan nefes alicilar oldugumuzu ancak uc yaprakli yoncalarin altina uzandigimzida anlayacagiz.
Yasasin olum, yasasin yasayan oluler.
Kahrolsun daha iyisini dusleyenler,
Kahrolsun sans ve ihtiras ve ilahiri ve ila...
